شخصی به نام عبدالواحد بن زید داستان زیر را نقل می کند:

درخانه ی کعبه مشغول طواف بودم ، دختر کوچکی را دیدم که برای خواهرش با این کلمات به حضرت امیرالمومنین قسم می خورد:

قسم به حق جانشین پیامبر(ص)، کسی که همواره مساوات را رعایت می نمود و در قضاوت ها عدالت را مراعات می کرد، کسی که همسر فاطمه زهرا(ع) است، قسم به حضرت علی من این کار را نکردم.

من تعجب کردم که چگونه دختر به این کوچکی با این جملات بسیار بلند و پر محتوی آن حضرت را توصیف می کند.

 از او پرسیدم: آیا علی بن ابی طالب(ع) را می شناسی، که این گونه او را تمجید می کنی؟

گفت:چگونه کسی را که پدرم در جنگ صفین در رکابش به شهادت رسید نشناسم؟

سپس ادامه داد: پس از اینکه یتیم شدیم روزی آن حضرت به خانه ی ما آمد و از احوال ما پرسید.

مادرم گفت: مشکلی نداریم. سپس من و خواهرم که اینک حاضر است به نزد آن حضرت حاضر شدیم. بیماری آبله چشم مرا نابینا ساخته بود. هنگامی که نگاهش به من افتاد آهی کشید و اشعاری قرائت کرد. سپس دست مبارکش را بر صورت من کشید. به برکت دست معجزه آسای آن حضرت همان زمان چشم من بینا شد و دوباره سلامتی ام را بازیافتم.

منبع

منتهی الامال جلد اول صفحه 301.