1) تقوا در راس همه ارزش های اخلاقی است.
2) سخن بگویید تا شناخته شوید، زیرا که انسان در زیر زبان خود پنهان است.
3) کسی که چیزی از او خواسته اند تا وعده نداده آزاد است.
4) بی نیازی از عذرخواهی، گرامی تر از عذر راستین است.
5) پاکدامنی، زیور تهی دستی و شکر گزاری، زیور بی نیازی است.
6) دعوت کننده ی بی عمل، چون تیرانداز بدون کمان است.
7) مردم فرزندان دنیا هستند و هیچ کس را بر دوستی مادرش نمی توان سرزنش کرد.
8) غیرتمند، هرگز زنا نمی کند.
9) نیازمندی که به تو روی آورده فرستادهی خداست، کسی که از یاری او دریغ کند، از خدا دریغ کرده، هرکس به او بخشش کند، به خدا بخشیده است.
10) همنشین بی خرد مباش، که کار زشت خود را زیبا جلوه داده، دوست دارد تو همانند او باشی.
11) با مردم آنگونه معاشرت کنید، که اگر مردید بر شما اشک ریزند، و اگر زنده ماندید، با اشتیاق به سوی شما آیند.
12) قلب احمق در دهان او، و زبان عاقل در قلب او قرار دارد.
13) ثروت، ریشه ی شهوت هاست.
14) نیش زن شیرین است.
15) ارزش هر کس به مقدار دانایی و تخصص اوست.
1. اندک بودن تعداد زن و فرزند یکی از دو آسایش است.
2. چه بسا کسانی که با ستایش دیگران فریب خوردند.
3. دو گرسنه هرگز سیر نمی شوند: جوینده ی علم و جوینده ی مال.
4. کسی که خود را گرامی دارد، هوا و هوس را خوار شمارد.
5. زن و زندگی، همه اش زحمت و دردسر است و زحمت بارتر اینکه چاره ای جز بودن با او نیست.
6. وفاداری با خیانتکاران نزد خدا نوعی خیانت، و خیانت به خیانتکاران نزد خدا وفاداری است.
7. هرگاه مستحبات به واجبات زیان رساند آن را ترک کنید.
8. بزرگترین عیب آن است که چیزی را که خود داری، بر دیگران عیب بشماری.
9. بسا سخن که از حمله ی مسلحانه کارگرتر است.
10. قلب، کتاب چشم است.(آنچه چشم بنگرد در قلب نشیند)
