زن در تاریخ صدر اسلام، با حفظ حدودی که خداوند برایش قرار داده بود، در صحنه های مختلف اجتماعی، سیاسی و نظامی حضوری فعال داشته و به عنوان عنصری کارآمد در دفاع از اسلام نقش مهمی ایفا می کرد. به تعبیر فلسفی می توان گفت که زن در اسلام علاوه بر ایفای نقش «تدبیر منزل» به «سیاست مدن» یا همان ایفای نقش در جامعه پرداخته است. زنان در جنگ های صدر اسلام، عهده دار مسوولیت امداد بودند. زنانی چون حضرت فاطمه(س)، ام عطیه، ام سلمه، نسیبه و ... در این حوزه فعال بودند.
اهمیت پرداختن به این مهم در شناخت هر چه بیشتر نقش بانوان مسلمان در زمینه های اجتماعی است؛ امروزه دنیای مدرن به جهت ایجاد نهادهایی مانند صلیب سرخ جهانی بر خود می بالد. می خواهیم بگوییم تاریخ اسلام این الگوهای امدادی را در چهارده قرن پیش ارائه کرده است و امروزه نیاز به بازآفرینی و بازسازی دارند تا الگوی زنان جوامع اسلامی شوند.
زنان پزشک صدر اسلام
«زینب دختر بنی اود» یکی از زنان طبیب این دوران است که از کارهای طبی و طبابت آگاه بوده و در مداوای زخم ها کاردان و در میان اعراب زمان خویش، به چشم پزشکی و درمان بیماری چشمی اشتهار داشته است. وی حتی مردان را نیز در حوزه ی خود یعنی چشم پزشکی معالجه می کرده است.
«ام الحسن» نام زنی دیگر است که در دانش پزشکی شهرت داشته است. وی دختر ابوجعفر طناجی بود و ضمن آگاهی او از علوم، در دانش طب نیز نامدار بوده است.
