امام صادق(ع) : در حال راه رفتن غذا نخور، مگر از روی ناچاری.

محققان دریافتند خوردن غذا در حالت ایستاده به علت ایجاد استرس و صحبت کردن به همراه خوردن که اغلب در حالت ایستاده است موجب بلعیدن هوای بسیار سو هاضمه و نفخ می شود.

منبع

الفقیه

امام علی(ع): بهترین خنده، لبخند (تبسم) است.

امام صادق(ع): خنده مومن، لبخند است.

و نیز فرمودند:قهقهه از شیطان است.

سیره عملی پیامبر:

پیامبر گشاده رو و بسیار متبسم و بشاش بود.

محققان چنین نتیجه گرفتند که باید تمتم بیماران روانی و بیمارانی که از ناراحتی جسمانی شکایت دارند آموخت که به عنوان بخش خاصی از درمان شان لبخند بزنند. وقتی افراد به عمد لبخند می زنند، معمولا احساس شادی بیشتری هم می کنند.

مطالعه پژوهشگران دانشگاه های بیرمنگام و آکسفورد بر روی مزایا و معایب خندیدن باصدای بلند که روی پرونده های 1325/1946 به این سو انجام شده، نشان داده که خندیدن ناگهانی با صدای بلند می تواند سبب حمله قلبی، پاره شدن گلو و حتی بی اختیاری ادراری شود.

منابع

کافی

وسائل الشیعه

بحارالانوار

پیرمرد نصرانی، عمری کار کرده و زحمت کشیده بود؛ اما ذخیره و اندوخته ای نداشت، آخر کار مور هم شده بود. پیری و نداری و کوری همه با هم جمع شده بود و جز گدایی راهی برایش باقی نگذارده بود. کنار کوچه می ایستاد و گدایی می کرد. مردم ترحم می کردند و به عنوان صدقه به او چیزی می دادند و او از همین راه به زندگانی ملالت بار خود ادامه می داد.

روزی امام علی(ع)، از آنجا عبور می کرد و او را به آن حال دید. در صدد جستجوی احوال پیرمرد افتاد تا ببیند چه شده که این مرد به این روز و حال در آمده است؟ آیا فرزندی ندارد که او را تکفل کند؟ آیا ره دیگری وجود ندارد که این پیرمرد در آخر عمر آبرومندانه زندگی کند و گدایی نکند؟

کسانی که پیرمرد را می شناختند شهادت دادند که این پیرمرد نصرانی است، تا زمانی که بینایی داشت و جوان بود کار می کرد، اکنون که هم جوانی و هم بینایی اش را از دست داده، نمی تواند کار کند، ذخیره ای هم ندارد، به ناچار گدایی می کند.

حضرت علی(ع) فرمودند: عجب! تا وقتی که توانایی داشت از او کار کشیدید و اکنون او را به حال خود گذاشته اید؟!

سوابق این مرد حکایت می کند، در مدتی که توانایی داشته کار کرده و خدمت انجام داده است. بنابراین بر عهده ی حکومت و اجتماع است که تا زنده است او را تکفل کند. بروید از بیت المال به او حقوقی بدهید.

منبع

وسائل الشیعه جلد2 ، صفحه 435

هنگامی که امام علی(ع) می خواست به جنگ معاویه بن ابی سفیان برود و کوفه را بسوی شام ترک کند، به منبر رفت و پس از بیان حقایق و توضیح این که مقصود از جنگ و نبرد با معاویه، احیا دین خدا و شریعت خاتم الانبیا و اقامه ی عدل و انصاف در روی زمین است، مردم را به جهاد و پیکار در راه حق دعوت  کرد.

ولی اصحاب«عبدالله بن مسعود» که «عبیده سلمانی» و یارانش نیز در بین آن ها بودند، به محضر مقدس امیرمومنان شرفیاب شدند و عرض کردند: یا امیرالمومنین! ما همراه شما حرکت می کنیم و سپاه و ارتش شما را رها نمی کنیم، ولی اردوی جداگانه ای می زنیم تا اعمال شما و مردم شام را بنگریم و با دقت بسنجیم، سپس با هر سپاهی که کاری برخلاف احکام و قوانین اسلام انجام داد می جنگیم.

حضرت نه تنها از سخنان آنان ناراحت نشد، بلکه اظهار خوشوقتی کرده و با آغوش باز پذیرفت و فرمود:

بصیرت و بینش در دین و علم به احکام و آداب شرع و سنت پیامبر خدا(ص) همین است. هرکس به این راضی و خشنود نباشد خائن و ستمکار است.

منبع

وقعه صفین، صفحه 15(به نقل از داستان های علوی، جلد دوم، داستان شماره 76)

پیامبر اکرم(ص) می فرمایند: نان، بهترین خوراکی شماست.

امام صادق(ع) می فرمایند: تن، بر نان استوار شده است.

بر اساس هرم غذایی که توسط کارشناسان تغذیه و سازمان ملل تعریف شده است، نان و غلات در پایین ترین جایگاه قرار گرفته اند، یعنی بیشترین سهم را باید در غذای روزانه به خود اختصاص دهند.

منابع

مکارم الاخلاق

الکافی